Nounanto seten anniversàri de la mort de Frederi Mistral

Nounanto seten anniversàri de la mort de Frederi Mistral

Se soun tengudo segound l’usage, lou 25 de mars 2011 à Maiano, li ceremounié de l’anniversàri de la despartido de Frederi Mistral. Après uno messo celebrado en prouvençau pèr lou Majourau Miquèu Desplanches, acoumpagna di cavalié de la Nacioun Gardiano lou roumavage s’es gandi fin qu’au cementèri. Aqui, un cop la courouno de saladelo pausado e l’oumenage dóu Capitàni Gui Chaptal prounouncia, lou Capoulié larguè la dicho que veici :

Mèstre,
Fidelamen despièi nounanto sèt an venèn vers voste cros. Nous venèn clina, courba piousamen e respetousamen nòsti front. Li lagremo escampado en 1914 se soun mudado d’à cha pau en uno lus que venèn querre aqui dins aqueste rode astra, pouderous, esperitau, en aqueste pàsi liò qu’apello au reculimen, à la refleissioun, à la meditacioun, au silènci.
-Fau sachè, tèms en tèms, s’aplanta dins lou silènci e la pas.
Avèn besoun, tèms en tèms, de silènci e de pas, avèn besoun, tèms en tèms, de prendre l’escart, avèn besoun de siau.
-Aqui davans la capoucho blanquinello aproufichen de l’istant, aproufichen de la pas e dóu silènci, perpensen, dins lou fin founs de nosto amo, à la grandour, au parage, à l’amour dóu message mistralen. Nous entournaren que trop lèu dins lou tarabastage de la vido vidando, dins lou treboulige di passioun.
-Aproufichen de la pas e dóu silènci, perpensen, sènso croio ni rancur e sènso segnourage lis un sus lis autre, perpensen umblamen lou message mistralen.
-Lou cementèri de Maiano es lou liò sacra ounte raiouno la poutènci magistralo, lou liò sacra ounte lou poudé patriarcau nous apichounis e enmantelo nòsti pàuri vidasso d’aposto, mai es tambèn lou liò sacra ounte s’ourdis la coumunioun, lou liò sacra que nous baio alen e courage, que nous ensigno l’umelita e la sagesso.
-Vosto grandour, Mèstre se miraio sus nòsti caro badanto, lis enlumino de fe e d’espèr.
-Nosto presènci eici au jour anniversàri de vosto mort, Mèstre, significo uno vivo e etèrno veneracioun, uno recouneissènço fervènto imbrandablo. Significo tambèn la fidelita à vosto obro, à vosto paraulo, à vòsti principe.
-Tant de cop venèn, Mèstre, se clina aqui davans lou mounumen que d’uno estello à sèt raioun porto l’image, tant de cop sian trevira e, dins la sereneta que nous gagno, s’esvalisson nòsti preoucupacioun inutilo o foro resoun. Souleto uno pouderouso forço nous porto, aquelo forço que fa signau de generacioun en generacioun, aquelo forço que nous ensigno la messioun, l’empencho, lou camin.
-N’ai la plus fervènto counvicioun, la souvenènço permet aquéli moumen de quàsi entimeta, permet de chifra, de relativisa, permet de vèire un pau de liuen li bassesso d’aqueste mounde, permet d’imagina, d’entre-vèire la baudour e l’ideau, permet de crèire en un aveni souleious.
-Lou roumavage maianen ajudo à la vido e au pres-fa. Nosto presènci davans lou cros dóu Mèstre es uno necessita, un ate pregound, es subre-tout un devé, un devé subre-bèu, un devé sènso fin que sèmpre sara coumpli piousamen, respetousamen, religiousamen, felibrencamen.
Dins la fe, dins la fervour que nous acampon, mediten la leiçoun dóu -Mèstre, la soumo de sa sabènço, la grandesso de sis idèio.
-Agroupa e pensatiéu avèn un moumenet aplanta lou tèms, avèn devina amount la grando voues inmourtalo nous larga l’èr cande que de cop nous manco, la voues, la sublimo voues qu’empuro lis enavans, que meno nòsti pas, que coumando nòstis ate, la voues que beilejo l’astrado de noste endeveni e que counseio, pleno de sèn, de se ramba à l’essenciau.
-Agroupa e pensatiéu avèn rendu un cop de mai l’etèrne oumenage degu au Mèstre de nosto reneissènço, avèn, reculi, avaloura l’estendudo de ço que ié devèn, avèn perpensa à la vasteta de soun obro, avèn imploura soun engèni pèr n’en èstre digne, pèr lou mies coumprendre, pèr mies coumpli la toco que nous revèn.
-Nous entournan de Maiano cade cop mai fort e mai fièr.
-L’endré esmòu e, silencious, sian apasima.

Jaque MOUTTET
Capoulié dóu Felibrige

Dicho dóu Felibre-Mantenèire Gui Chaptal, Capitàni de la Nacioun Gardiano
-lou 25 de mars 2011 à Maiano :

Mèstre,
-Lis arlatenco, li prouvençalo, li manadié, gardian, mantenèire, vènon pourta la courouno de saladello culido en camargo coume temouniage de nosto recouneissènço.
-La Nacioun Gardiano emé lou municipe di Sànti-Mario-de-la-Mar, van reçaupre pèr la Pandecousto, l’acampado di felibre pèr la Santo-Estello e sian ounoura e fièr de participa à la reüssido di fèsto qu’esperavian despièi 1896, acò fai 115 an.
-Pèr la Santo-Estello, avèn lou devé de faire counèisse à nòstis ami felibre nosto Camargo pèr uno espousicioun sus « Païs gardian, lengo vivènto », coume lou disié noste Rèire-Capitàni Anfos Arnaud :
« Gardian » es pas soulamen « gardo bèstio », mai « gardian d’uno tradicioun, d’un esperit, d’un païs, d’uno nacioun vivènto ».
-Aro que mounte l’Europo e si lèi, soun mai que mai à la rajo dóu tèms devèn faire fisanço e resta uni pèr l’aveni de noste terraire e de nosto lengo, devèn marcha coutrìo tóutis ensèn pèr que nosto lengo meiralo siegue acetado e recouneigudo pèr lis autourita.
-Avèn lou devé de persegui l’obro qu’an traça nòsti predecessour pèr que la jouinesso prengue la seguido, pèr l’endraia e pèr l’empegne à ana encaro pus liuen.
-Mèstre, vous disèn : A-Diéu-sias.

Cet article a été publié par

© Le Felibrige Tous Droits réservés | Réalisation Dream Media® 2016 - Mentions légales et crédits